บทที่ 19 งานประมูล

“ขอบคุณค่ะ” มิณท์รัตน์ยิ้มพร้อมกับรับถ้วยชามา

ช่วงนี้จอร์จทำตัวเหมือนลูกหมาตัวน้อยๆ ที่คอยวิ่งตามเธอไปทั่ว ความในใจที่ซ่อนอยู่ในดวงตาคู่โตที่สดใสนั้นชัดเจนโดยไม่ต้องเอ่ยปาก

มิณท์รัตน์ไม่ได้พูดอะไรออกไปตรงๆ ก็เลยปล่อยให้เขาคิดไปเองฝ่ายเดียว

เพียงแต่ว่าเธอยังคงตระหนักในสถานะของตัวเองว่าเป็นผู้หญิงท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ